ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நரசிம்மக் கராவலம்ப ஸ்தோத்திரம் - 4 (பிறவியென்னும் பாழுங்கிணறு)

ஸம்ஸார கூபம் அதிகோரம் அகாதமூலம் 

ஸம்ப்ராப்ய துக்க ஸதஸர்ப்ப ஸமாகுலஸ்ய |

தீனஸ்ய தேவ க்ருபணா பதமாகதஸ்ய  

லக்ஷ்மிநரசிம்ம மம தேஹி கராவலம்பம் || (4)

ஸம்ஸார - இந்தப்பிறவியானது, கூபம் - பாழுங்கிணறு (அல்லது குழி என்றும் கொள்ளலாம்), அதிகோரம் - அச்சமூட்டும், அகாதமூலம் - ஆழங்காணமுடியாத, ஸம்ப்ராப்ய - அதில் விழுந்துள்ள எனக்கு, துக்க சத ஸர்ப்ப - துன்பங்கள் எனப்படும் நூற்றுக்கணக்கான அரவங்கள், ஸமாகுலஸ்ய - குழுமி இருக்கின்றன, தீனஸ்ய - (இவற்றால்) துன்பமடைந்துள்ள நான், தேவ - கடவுளே, க்ருபாணா - துன்பமான, பதம் - நிலையை அடைந்து, ஆகதஸ்ய - வருந்தும் என்னை, லக்ஷ்மிநரசிம்ம -  திருமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, மம - எனக்கு, தேஹி - அருளுங்கள், கராவலம்பம் - கைக்கொடுத்து.

இந்தப் பிறவியானது ஆழம் காண இயலாத ஒரு பாழுங்கிணறு. இதன் உள்ளே நூற்றுக்கணக்கான அரவங்கள் (பாம்புகள்) என்னைத் தீண்டுகின்றன. இவற்றால் துன்பமடைந்துள்ள எனக்கு திருமாமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, எனக்கு கைக்கொடுத்து அருளுங்கள்!!!
  

இந்தப்பிறவியானது ஆழங்காண இயலா ஒரு பாழுங்கிணறாகும். இதில், நான் எனது வினைப்பயனால் விழுந்துவிட்டேன். அதனுள்ளே நூற்றுக்கணக்கான அரவங்கள் கூட்டம் கூட்டமாய் என்னைத் துன்புறுத்துகின்றன (நமது வினைப்பயனால் விளையும் துன்பங்களையே ஆதிசங்கரர் அரவங்களாக உருவாக்கப்படுத்துகிறார்). இவற்றால் பீடிக்கப்பட்டு, இந்த ஆழந்தெரியாத கிணற்றிலிருந்து மீண்டு வரும் வழி தெரியாது மிகவும் துன்பமான நிலையில் உள்ளேன். நாமோ ஆழந்தெரியாத கிணற்றுக்குழியில் விழுந்துள்ளோம். நம்மைக் காப்பாற்ற வேண்டுமெனில் அவர் மேலான இடத்தில் இருக்கவேண்டும். மேலும், அவருக்கு இந்தக் கிணற்றுக்குழியிலிருந்து வெளியேறும் வழிவகைத் தெரிந்திருக்க  வேண்டும். அத்தகையவர் நமது கடவுளான, கருணை வடிவான லக்ஷ்மிநரசிம்மர். எனவே, எனது கடவுளே!!! லக்ஷ்மிநரசிம்மரே!!! எனக்குக் கைக்கொடுத்து உதவி அருளுங்கள் என்று வேண்டுகிறார்.

நாம் ஏன் இந்த ஆழந்தெரியாக் கிணற்றுக்குள் விழுந்தோம்? இந்த அரவங்கள் நம்மை எவ்வாறு துன்புறுத்துகின்றன என்பதை பின்னர்  சில துதிகளில் ஆதிசங்கரர் விளக்குகிறார். நாம் இவை அனைத்தையும் ஒன்று சேர கற்று, இதன் உட்பொருளை உணரவேண்டும்.