ஸம்ஸார தாவ தஹநாதுர பீகரோரு
ஜ்வாலா வலீபி ரதிதக்த தனூருஹஸ்ய |
த்வத்பாத பத்ம ஸரஸீ ருஹமாகதஸ்ய
லக்ஷ்மிநரசிம்ம மம தேஹி கராவலம்பம் || (8)
ஸம்ஸார - இந்தப் பிறவியென்னும், தாவ - சுட்டெரிக்கும், தஹநாதுர - துன்புறுத்தும் நெருப்பு, பீகரோரு (பீகர உரு) - கொடூரமாக எனது துடைகள், ஜ்வாலா - தீப்பிழம்புகள், வலீபிர் - எனது மேனி, அதிதக்த - மிகவும் துன்புறுத்தப்பட்டு, தனு - உடல், உருஹஸ்ய - துடைகள், த்வத்பாத பத்ம - தங்களுடைய தாமரைப் போன்ற திருப்பாதங்கள், ஸரஸீருஹம் - பொய்கையில் இறங்க, ஆகதஸ்ய - வந்துள்ளேன், லக்ஷ்மிநரசிம்ம - திருமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, மம - எனக்கு, தேஹி - அருளுங்கள், கராவலம்பம் - கைக்கொடுத்து.
இந்தப் பிறவியானது ஒரு கொடிய காட்டுத்தீப்போல என்னைத் துன்புறுத்துகிறது. தனது தீப்பிழம்புகளால் எனது மேனியையும், துடைகளையும் எரிக்கிறது. இதனால் துன்பமடைந்துள்ள நான், தங்களின் தாமரைப் பாதங்களாகியப் பொய்கையை நாடி வந்துள்ளேன். திருமாமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, எனக்கு கைக்கொடுத்து அருளுங்கள்!!!
இந்த துதியில், ஆதிசங்கரர் இந்தப் பிறவியை ஒரு கொடிய தீயாக உருவகப் படுத்துகிறார். கொழுந்துவிட்டெரியும் தீப்பிழம்புகள் தமது (நமது) துடைகளையும், சருமத்தையும் பற்றி, தமது (நமது) உடலையும், துடைகளையும் சுட்டெரித்து துன்புறுத்துகின்றன. இந்த துன்பத்திலிருந்து விடுபட ஒரு குளிர்ந்த தடாகம் தேவை. பகவானின் தாமரைப் பாதங்களே அந்த குளிர்ந்த நீருடைய பொய்கையாகும். அந்த குளிர்ந்த திருவடிகளை தமக்குத் தந்தருள வேண்டுமென்று திருமாமகள் கேள்வனாம் லக்ஷ்மி நரசிம்மரை வேண்டுகிறார் ஆதிசங்கரர்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக