ஸம்ஸார பீகர கரீந்த்ர கராபி காத
நிஷ்பிஷ்ட மர்ம வபுஷ ஸகலார்த்தி நாச |
ப்ராண ப்ரயாண பவ பீதி ஸமாகுலஸ்ய
லக்ஷ்மி நரசிம்ம மம தேஹி கராவலம்பம் || (10)
ஸம்ஸார - இந்தப் பிறவியென்னும், பீகர - அச்சமூட்டும், கரீந்த்ர - மத யானை, கராபி காத - தனது துதிக்கை மற்றும் தந்தங்களால், நிஷ்பிஷ்ட - முட்டி, மிதித்து (என்னைத் துன்புறுத்தி), மர்ம வபுஷ - எனது மர்ம உறுப்புக்களைத் தாக்கி, ஸகலார்த்தி நாச - அனைத்துத் துன்பங்களையும் போக்குபவரே, ப்ராண ப்ரயாண பவ பீதி - மரணமடையும் தறுவாயில், ஸம ஆகுலஸ்ய - (உள்ளது போன்ற) துன்பத்தை அனுபவிக்கின்ற என்னை, லக்ஷ்மி நரசிம்ம - திருமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, மம - எனக்கு, தேஹி - அருளுங்கள், கராவலம்பம் - கைக்கொடுத்து.
இந்தப் பிறவியென்னும் மத யானை ஒன்று, என்னை தனது துதிக்கை மற்றும் தந்தங்களால் முட்டி, மிதித்து எனது மர்ம உறுப்புக்களைத் தாக்கித் துன்புறுத்துகிறது. மரண தசையைப் போன்று துன்பத்தில் பீடிக்கப்பட்டுள்ள என்னை திருமாமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே!!! கைக்கொடுத்து அருளுங்கள்!!!
ஆதி சங்கரர், இந்த ஸ்லோகத்தில் நமது பிறவியை ஒரு மதம் கொண்ட யானையாக உருவாக்கப்படுத்துகிறார். இந்த யானையின் தோற்றமே மிகுந்த அச்சத்தை விளைவிப்பதை உள்ளது. தனது பெருத்த துதிக்கைகளாலும், கூறிய தந்தங்களாலும் அது நம்மை முட்டி, மிதித்துத் துவைக்கிறது. மேலும் நமது மர்ம உறுப்புக்களைத்* தாக்கித் துன்புறுத்துகிறது.
* மர்ம உறுப்புக்களைத் தாக்கினால் நமக்கு அதிக துன்பம் விளையும். மேலும், மர்ம உறுப்புக்களைக் காத்துக்கொள்வது என்பது கடினம். இந்த ஸம்ஸாரத்தில் நாம் இதில் மிகுந்த பற்று வைக்கின்றோமோ, அதுவே நம் துயரத்திற்குக் காரணமாய் அமைகின்றது. "பற்றி விடாஅ இடும்பைகள் பற்றினைப் பற்றி விடாஅ தவர்க்கு" என்றாரே திருவள்ளுவரும். இவ்வாறு நாம் கொள்ளும் பற்றையே நமது மர்ம உறுப்புக்களாக ஆதிசங்கரர் உருவகித்துள்ளார் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.
இந்த (பிறவியென்னும்) யானையிடம் நாம் படும் துன்பமானது மரணத் தருவாயில் உள்ளவன் படும் துன்பத்தை ஒத்துள்ளது. இதைத் தாங்க முடியாது மரணமடைந்து விட்டால் இதிலிருந்து விடுதலைப் பெறுவோமோ? என்று எண்ணினால், அதுவும் கைகூடுவதில்லை. (புனரபி ஜனனம், புனரபி மரணம் என்று ஆச்சார்யர் தமது பஜ கோவிந்தத்தில் கூறியுள்ளதைப் போல) நமது வினைப்பயன்கள் நம்மை மீண்டும், மீண்டும் இந்தப் பிறவி சுழற்சியில் கொண்டு தள்ளுகிறது. இதனால், துயருற்றிருக்கும் நம்மை, தன் அடியவர்களின் அனைத்துத் துயரங்களையும் களைந்தெறிவதில் வல்லவரான லக்ஷ்மிநரசிம்மரே தன்னைக் கைக்கொடுத்துக் காக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொள்கிறார் ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள்.
லக்ஷ்மிநரசிம்மர் யானையிடமிருந்து தன் அடியவனை காத்தருளிய வரலாறு:
பக்தர்களுக்குள் மிகச் சிறந்தவனாக ப்ரஹலாதனை கொல்வதற்கு அவன் தந்தை பல வழிகளில் முயன்றான். இந்தப் ப்ரபஞ்சத்தை எட்டு திக்குகளில் தாங்கும் அஷ்ட திக்கஜங்கள் எனப்படும் எட்டு யானைகளைக் கொண்டு ப்ரஹலாதனை மிதிக்க வைத்தான். இந்தப் ப்ரபஞ்சங்களையே தாங்கும் சக்தி வாய்ந்த யானைகள் மிதித்தும், பகவான் ஹரியையே எப்பொழுதும் த்யானித்துக் கொண்டிருந்த ப்ரஹலாதனுக்கு, பகவானின் அருளால் ஒன்றும் நேரவில்லை.
அவ்வாறே, நம்மையும் பகவான் லக்ஷ்மி நரசிம்மர், இந்தப் பிறவியென்னும் யானையிடமிருந்து காத்தருள்வார்.
இந்தப் பிறவியென்னும் மத யானை ஒன்று, என்னை தனது துதிக்கை மற்றும் தந்தங்களால் முட்டி, மிதித்து எனது மர்ம உறுப்புக்களைத் தாக்கித் துன்புறுத்துகிறது. மரண தசையைப் போன்று துன்பத்தில் பீடிக்கப்பட்டுள்ள என்னை திருமாமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே!!! கைக்கொடுத்து அருளுங்கள்!!!
ஆதி சங்கரர், இந்த ஸ்லோகத்தில் நமது பிறவியை ஒரு மதம் கொண்ட யானையாக உருவாக்கப்படுத்துகிறார். இந்த யானையின் தோற்றமே மிகுந்த அச்சத்தை விளைவிப்பதை உள்ளது. தனது பெருத்த துதிக்கைகளாலும், கூறிய தந்தங்களாலும் அது நம்மை முட்டி, மிதித்துத் துவைக்கிறது. மேலும் நமது மர்ம உறுப்புக்களைத்* தாக்கித் துன்புறுத்துகிறது.
* மர்ம உறுப்புக்களைத் தாக்கினால் நமக்கு அதிக துன்பம் விளையும். மேலும், மர்ம உறுப்புக்களைக் காத்துக்கொள்வது என்பது கடினம். இந்த ஸம்ஸாரத்தில் நாம் இதில் மிகுந்த பற்று வைக்கின்றோமோ, அதுவே நம் துயரத்திற்குக் காரணமாய் அமைகின்றது. "பற்றி விடாஅ இடும்பைகள் பற்றினைப் பற்றி விடாஅ தவர்க்கு" என்றாரே திருவள்ளுவரும். இவ்வாறு நாம் கொள்ளும் பற்றையே நமது மர்ம உறுப்புக்களாக ஆதிசங்கரர் உருவகித்துள்ளார் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.
இந்த (பிறவியென்னும்) யானையிடம் நாம் படும் துன்பமானது மரணத் தருவாயில் உள்ளவன் படும் துன்பத்தை ஒத்துள்ளது. இதைத் தாங்க முடியாது மரணமடைந்து விட்டால் இதிலிருந்து விடுதலைப் பெறுவோமோ? என்று எண்ணினால், அதுவும் கைகூடுவதில்லை. (புனரபி ஜனனம், புனரபி மரணம் என்று ஆச்சார்யர் தமது பஜ கோவிந்தத்தில் கூறியுள்ளதைப் போல) நமது வினைப்பயன்கள் நம்மை மீண்டும், மீண்டும் இந்தப் பிறவி சுழற்சியில் கொண்டு தள்ளுகிறது. இதனால், துயருற்றிருக்கும் நம்மை, தன் அடியவர்களின் அனைத்துத் துயரங்களையும் களைந்தெறிவதில் வல்லவரான லக்ஷ்மிநரசிம்மரே தன்னைக் கைக்கொடுத்துக் காக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொள்கிறார் ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள்.
லக்ஷ்மிநரசிம்மர் யானையிடமிருந்து தன் அடியவனை காத்தருளிய வரலாறு:
பக்தர்களுக்குள் மிகச் சிறந்தவனாக ப்ரஹலாதனை கொல்வதற்கு அவன் தந்தை பல வழிகளில் முயன்றான். இந்தப் ப்ரபஞ்சத்தை எட்டு திக்குகளில் தாங்கும் அஷ்ட திக்கஜங்கள் எனப்படும் எட்டு யானைகளைக் கொண்டு ப்ரஹலாதனை மிதிக்க வைத்தான். இந்தப் ப்ரபஞ்சங்களையே தாங்கும் சக்தி வாய்ந்த யானைகள் மிதித்தும், பகவான் ஹரியையே எப்பொழுதும் த்யானித்துக் கொண்டிருந்த ப்ரஹலாதனுக்கு, பகவானின் அருளால் ஒன்றும் நேரவில்லை.
அவ்வாறே, நம்மையும் பகவான் லக்ஷ்மி நரசிம்மர், இந்தப் பிறவியென்னும் யானையிடமிருந்து காத்தருள்வார்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக