ஸ்ரீ லக்ஷ்மிநரசிம்மக் கராவலம்ப ஸ்தோத்ரம் - 5 (பிறவிப் பெருங்கடல்)

ஸம்ஸார ஸாகர விஷால கரால கால 
நக்ரக்ரஹ க்ரஹண நிக்ரஹ விக்ரஹஸ்ய |
வ்யக்ரஸ்ய ராக ரஸனோர்மி நிபீடிதஸ்ய  
லக்ஷ்மிநரசிம்ம மம தேஹி கராவலம்பம் || (5)

ஸம்ஸார - இந்தப்பிறவியானது, ஸாகர - பெருங்கடல், விஷால - கரை காண இயலாது பரந்து விரிந்துள்ள, கரால - அச்சமூட்டும், கால - காலமென்னும், நக்ரக்ரஹ - முதலைகளால் கடித்தும், க்ரஹண - பீடிக்கப்பட்டும்,  நிக்ரஹ - துன்புற்ற, விக்ரஹஸ்ய - நிலையில் (உள்ளேன்), வ்யக்ரஸ்ய - அலைக்கழிக்கப்பட்டு, ராக - உணர்ச்சி, ரசன - (புலனின்பங்களில்) சுவை, ஊர்மி - பேரலைகளால், நிபீடிதஸ்ய - துன்புறுகிறேன், லக்ஷ்மிநரசிம்ம - திருமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, மம - எனக்கு, தேஹி -  அருளுங்கள், கராவலம்பம் - கைக்கொடுத்து.

இந்தப் பிறவியென்னும் கரை காண இயலாத பெருங்கடலில் வீழ்ந்து தத்தளிக்கிறேன். காலமென்னும் முதலைகள் என்னை பீடித்து, தனது கூறிய பற்களால் கடித்துத் துன்புறுத்துகிறது. உணர்ச்சிகளால் உந்தப்பட்டு, புலனின்பங்களின் சுவை என்னும் பேரலைகளால் அலைக்கழிக்கப்பட்டு மிகுந்த துன்பம் அடைந்துள்ளேன். திருமாமகள் தன்னோடு என்றும் இணைபிரியாதிருக்கும் நரசிம்மரே, எனக்கு கைக்கொடுத்து அருளுங்கள்!!!

நமது இந்தப் பிறவியை வர்ணிக்க இந்த துதியை விட வேறு பொருத்தமான துதி கிடைப்பது அரிது. இந்தப் பிறவியானது அச்சமூட்டும், கரை காண முடியாத  பெருங்கடலாகும். காலமென்னும் முதலைகள் நம்மைக் தினமும் கடித்துக்கொண்டிருக்கின்றன.

இதனால் பீடிக்கப்பட்டிருக்கும் நாம், அதை உணர்வது கூட கிடையாது. அடக்க முடியாத உணர்ச்சிகள், புலனின்பங்களை சுவைத்துக் கொண்டு, அவற்றிலேயே பொழுதைப் போக்கிக்கொண்டு  இருக்கிறோம். ஆனால், இந்த உணர்ச்சிகளும், சுவையும் இந்தக் கடலில் உள்ள பேரலைகளாகும். அவற்றால் நாம் இங்கும், அங்கும் அலைக்கழிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

இத்தகைய ஆபத்தான கடலில் தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கும் தம்மை (நம்மை), ஒரு படகு போன்று வந்து காக்கவேண்டும் என்று லக்ஷ்மிநரசிம்மரை ஆதிசங்கரர் வேண்டிக்கொள்கிறார் (பகவானை "பவாப்தி போத" என்று தொடக்கத்திலேயே ஆதிசங்கரர் கூறியுள்ளார்).